Ölümü gelin gibi bağrına bastın gülüm
yanına sevgili gibi usulca geldi ölüm

Ölüme hayat verdi onu kucaklayışın
uğruna derde düştü divane oldu ölüm

Bir ömür özleminle yandı kavruldu inan
seni tam bulduğunda elinden saldı ölüm

Bilmem ki kaçıncı kes miraca yükselirken
üzerine bastığın küçük bir daldı ölüm

Eğildi eğildi sanki yerlere değdi
peşinden yüzyıllarca uykuya daldı ölüm

Uyanınca anladı ne çabuk gittiğini
hasretini tadınca kendini bildi ölüm

Geçiyorken basını okşayınca sevindi
gidince hem yetim hem öksüz kaldı ölüm

Senden sonra ölüme dünya bir zindan oldu
başını rast geldiği aşığa çaldı ölüm

Sevgili ölüm bile sana öyle yakıştı
Öyle doğal ki sanki bir gül şuranda ölüm

Ölüm hiç gülmemişti seni görene kadar
Bir kez senin oldu ya sarhoş şu anda ölüm

Kimseye senin kadar sevinerek gitmedi
Ebediyen kaybetti seni bir anda ölüm

Sen “övülmüş makam”a adım adım yürürken
Rüzgâr gibi savuştun öldü arkanda ölüm

Diyorlar ki sevgili kapıya gelmiş ölüm
Bilmem ki ben nerdeyim hani ne yanda ölüm

Yanına sevgili gibi usulca geldi ölüm
Ölümü gelin gibi bağrına bastın gülüm