Önce Allah’a sığınırız, kovulmuş şeytanın şerrinden.

Çünkü seni övmeyen dilde ancak onun şerri vardır.

Ve perdelidir, onun gözü de kulağı da.

Sonra seni övme makamına çıkarız, anahtarı besmele olan.

Rahman ve Rahim Allah’ın adıyla açılır sema.

Seni övdükçe yükselir, övdükçe yüceliriz.

Ey şanı yüce Nebi! Senin ismin nasıl methedilmez, nasıl övülmez.

Hâlbuki arz ve sema etsin diye methüsena, ismin Muhammed konmuş.

Varlıktan hiç bir isim değildir adına denk.

Çünkü Muhammed, övülen kişi demek.

Yani övülmen için Allah adını Muhammed koymuş.

Ya Resulallah, biz de bu seyrinin dediği gibi diyoruz.

Haşa, ona ilah demediğiniz müddetçe onu öve bildiğiniz kadar övün.

Ve öveceğiz. Övgümüz şanına yakışır olamasa da, Allah bizden hoşnut olana dek, son nefesimize kadar seni öveceğiz.

Çünkü sen, kim ne derse desin varlıklar arasında en yüce sevdiğimizsin.

Ya Resulallah, ashabına o saadetli arkadaşlarına baktık. Seni nasıl sevmişler diye.

Hz. Ebubekir’i gördük, bayılmıştı.

Kabe’deİslam’ı haykırınca müşrikler onu öldüresiye dövmüşlerdi.

Gözlerini açar açmaz seni sormuştu. Resulullah nasıl? İyi mi diye aklı sende kalmıştı.

Yine Hz. Ebubekir’i gördük. Sen vefat etmiştin.

Mübarek yüzüne bakmış, gözünden akan yaşlar eşliğinde sana şöyle diyordu : ‘Anam, babam sana feda olsun ya Resulallah’.

Sen yaşarken de güzeldin, ölünce de güzelsin. Hz. Ömer’e nasıl sevmesi gerektiğini sen öğretmiştin.

Hani bir gün sormuştun: ”Beni ne kadar seviyorsun ey Ömer” Seni canımdan başka her şeyden daha çok seviyorum ya Resulallah’ demişti.

Sende: ”Beni canından da çok sevmedikçe tam iman etmiş olamazsın ya Ömer” buyurmuştun. Seni canımdan da çok seviyorum deyince de, şimdi oldu ya Ömer diye memnun olmuştun.

Hz. Osman’ı gördük, ağlıyordu. Eşi olan iki kerimenizi de art arda kaybetmişti.

Siz ona şöyle diyordunuz: ”Kırk tane kızım olsa ve sırayla ölselerdi hepsini sana verirdim ya Osman”

Ve Ali, Hz. Ali. Haydar-i kerrar.

Cesareti kadar heyecanlı gördük senin karşında ya Resulallah.

3 Kere Fatıma annemizi senden istemeye gelmiş, üçünde de neden geldiğini sana söyleyememişti.

Sen Ali, Fatıma’yı istemeyi mi geldin diye sorunca, evet anlamında başını sallamıştı.

Yine Rahman ve Rahim Allah’ın adıyla ayrılıyoruz huzurdan.

Ya Resulallah, övgümüz şanına yakışır olamasa da, Allah bizden hoşnut olana dek son nefesimize kadar seni öveceğiz. Çünkü sen, kim ne derse desin varlıklar arasında en yüce sevdiğimizsin.