Ey nefsim dinle beni sana yan diyorum
Ateşlerin içinde yanan gibi yan
O’na can diyorum anla beni
Canımın da içinde canan gibi can
Yaprak düşerse dalından isyana
öğütülürse yaz akşamları sevda sözcüklerinde
Temmuz Ağustos uzaklaşırsa
Yani bir sonbaharsa iklim, Ağlama
El yapımı zanlar hükmederse uzun gün dostluklarına
Gece başucundan uykusuzluk ekerse gözbebeklerinin vadisine
Yüreğinin yıldızları kulağına fısıldayıp
işte ağlama vakti derse
Sen yinede ağlama
Çünkü bize ağlamak düşmez
Ağlama
Bize yürümek düşer sevgilinin ardından
Sadece ağlamak yetmez
Güzeldir hayranı olmak nebinin
Ama sadece hayranlık yetmez
Onun gibi olmadıktan sonra bu yol ilelebet bitmez
Ağaç gölgesinde gölgelenip yoluna devam eden yolcu gibi
olmak vardı
O’nun gibi olmak
Alev sararda gözlerimi
Bir rüzgar soğutmaya çalışır
Zamanla alevlere o rüzgarda alışır
Bilemez ki bu dünyanın bir oyunu
Bilemez ateşin içimde olduğunu
Hala yanmaktadır gözbebeklerim
Ve ben ateşten bir mektup oldumda
Özgürlüğümü yaktım dünya adına
O’nun adına adımı yaktım
Ve artık adına ortaktım
Rüzgarsa dilbeste olmuştu nara
Söndürme gözyaşlarında Ağlama
Çünkü bize ağlamak düşmez
Ağlama
Bize yürümek düşer sevgilinin ardından
Sadece ağlamak yetmez
Güzeldir hayranı olmak nebinin
Ama sadece hayranlık yetmez
Onun gibi olmadıktan sonra bu yol ilelebet bitmez
Ağaç gölgesinde gölgelenip yoluna devam eden yolcu gibi olmak vardı
O’nun gibi olmak
Şu geçen ömründe nelere kandın
Sen ki dünyanın süsüne aldandın
Yandın ağladın yinede uslanmadın
Nereye bu gidiş?
Nereye ey yolcu?