Gülü anmak için Allah’a sığınıyorum

Ve yüzümü dönüyorum O’nun gül elçisine

Zaten ne zaman dönsem yüzümü

Kelimelerle gül döküyorum

Gülü andıkça da gül kokuyorum

 

Ey gece

Kalbinden geçenleri sustur

Çünkü bu şiir yorumsuzdur

Bu şiirde gül vardır gül

Ben gül deyince sen gül ama güle bakma

Kıpkızıl bir gonca iken tanıdım onu

Sanki meltem esse uçacak gibiydi

Ani bir ses duysa sekerata düşecek gibi

Oysa kaç kasırgaya dur dediğini

Hadi ey kader oku

Vuracaksan vur dediğini

Yanımdan esip geçen rüzgardan öğrendim

Gül dünyanın en güzel hecesiymiş

İşte bu yüzden Fecr’e kadar her gece gül gecesiymiş

 

Ben gül deyince sen gül ama güle bakma

Kızıl bir gonca iken tanıdım onu

Utanır ve çeker başını

Çeker yaprakları arasına sonra fidan halini alır

Sanki hiç açmamış gibi

Ve tedirgindir

Sahile ilk kez vuracak küçücük bir dalga gibi

Cennete düşen ilk yağmur damlası gibi

Bir ceylan gibi

Ürken serçe kanadından

Oysa tüm ceylanlar onun gözlerine iner susayınca

Gelincik çiçeği karanlıkta fazla kalınca

Onsuzluğa tutunur

Dalga dalga görürsün onu sen

Üzerine ve sonsuzluğa gül kokusu eser

 

Ben gül deyince sen gül ama gözlerime bakma

Gülün gözlerine döndü gözlerim

Sen onun kokusuna dayanamazsın

Ben de ayarlayamam bakışlarımı

Ebediyen gülü bir daha anamazsın

 

Ey gül

Siyah ve derin yani gözlerin

Soru ve alev hani gözlerin

Hem kirpiklerine üzülüyorum hem kendime

Birbirlerinden ayrılınca kirpiklerin

Gözlerinle doluyorum

Onlar kavuşunca ben gözlerinden oluyorum

Gözlerin kıymettir

Gözlerin kıyamet

Gözlerin şekillenmiş İbrahim’in narında

Gözlerin ah

Gözlerin İsrafil avuçlarında

İlk sur kapanmasıdır kirpiklerin

İkinci sur açılması

Öldüren ve dirilten Allah’ın adıyla

Bir sürme çekilmiş gözlerine

Mikail’in sofrası gibidir gözlerin

Varlık ruhunu doyurur ve kalkar

Sonra sevgili çıkagelir

Sevgiliye ayrı ikram göz bebeklerin

Ve Cebrail’in sesi olur dalga dalga nefesin

Sen alırsın canı gider alemin

Gözlerin kadim sevdaları dokumuş

Gözlerin Peygamber kıssaları okumuş

Meryem’in iffetinde kalmış gözlerin

 

Ey gül

Ayrılıktan yorgunum

Bu yüzden gölgene uzanmak istiyorum

Uyumadan uzanmak istiyorum

Islanmak istiyorum şebnemlerinle

Nuh’un tufanına rastlamış gibi ve

Düşmek istiyorum gölgenin kuyusuna

Senin için ölmek istiyorum

Hücrelerime varıncaya kadar dağılmak istiyorum

Her hücrede sen

Ne kadar çok senim olur o zaman

Belki de tüm senler benim olur o zaman

 

Ey Rabbim

Ölüm meleği bana gelirken gülle gelsin

Beni güldürsün ve gülün gözleriyle baksın bana

Sonra öldürsün