Yoruldu gün. Bükmeye başladı boynunu
Gelincik çiçeği gibi narin, solmaya başladı…

Vakit ikindi
Notalardan sızan hüzün gibi dokunuyor kalbe an
Bitiyor gün
İnsanın telaşına inat, sakince çekiliyor sokaklardan
Diyor ki, senin de çekilecek kanın
Çıkarma hatırından! Senin de solacak yüzün, güneş gibi soğuyacak tenin

Ey yolcu!
İşin çok, yolun uzun, bitmiyor, yetişmiyor, yetmiyor zaman
Ne sanır ki insan? Hiç nefes almadan koşsa biter mi yolu?
Hiç batmasa güneş, tükenir mi işi?
Hükmeden olsa âleme, doyar mı gözü?

Ey yokuş aşağı koşan!
Ey gölgesi boyunu aşan
Biraz dur! Biraz nefes. Biraz düşün
Ne yapıyor, nereye gidiyorsun?
Ayak bastığın toprağa bir bak
Kimler vardı senden önce?
Kim hatırlıyor, kim anıyor? Neredeler?
Gidenin dolmadı mı yeri?
Bozuldu mu dünyanın düzeni?

Ah insan, kendini ağır taş sanan
Adım adım arşınlasan, elekten geçirsen dünyayı
Alsan elinin değdiği, gözünün kestiği her yeri
Katsan geceni güne gününü gecene
Ne varsa murad ettiğin serilse önüne…
En nihayetinde, ayağının altındaki örtecek seni !
Ezip geçtiğin çimen, üstünde boy verir belki …

Ey akıl sahibi!
Dalından düşen yaprak değilsin, savrulma
Gitmek için gelmiştin. Emanetsin buralarda, unutma!
Belini büktüysen, taşıyabileceğin yükü sırtlan.
Öyle mülk edin ki, sızsın topraktan, sokulsun yanına …

Eyy kul !
Şaşar kulun aklı, dalıp gider, düş görür akşam eder
Gün, nimet diye verildi, bilmez de yazık eder.
Unutur şükrü, unutur ölümü, unutur günün bölündüğünü.
Yaralanır; fıtratla dünya arasında kalan gönlü…
Ve bir ses ,şifa gibi
Gökten düşen rahmet gibi siler toza toprağa bulanan sineyi
“ Allah u ekber, Allah u ekber” !
Gel huzura, gel salaha gel felaha, derman burada…

Vel’ asr !
Vaktin sahibi yemin diyor
İnsan ziyandadır diyor.
Ve sonra müjdeliyor
Ancak Salih amel işleyenler müstesna

Ey insan!
Gece ile gündüz arasında oyalanıp duran
Selin ününde saman çöpü gibi kaybolan
Gözü açık uyuyan
Müjdenin gölgesine koşman içindir üzerine yağdırılan selam
Diyor ki, kapılar açık. Gel seni sana bırakmayana.
Merhamet ediyor, nefesinin sahibi
Davet ediyor, huzuruna bekliyor, seni evet seni muhatap alıyor gel diyor
bastığın yerin de, baktığın göğün de sahibi.
Gel, Rabb’ini an diyor
Terk edeceğin ne varsa, seni terk edecek ne varsa at eşiğinden
Melik olan O. O’nun mülkünün üstünde zerresin, istemezse yiyemezsin
O daveti duyduysan, ümit kesilmemiş kullardansın
Hamd et, bırak kendini o kapıya
Var ki o ilahi huzura kalbin kararmasın.
Bir mezar taşından ibaret dünyaya bağlanmasın…
Ömrün solmadan, son deme göz kırpmadan…

Vakit ikindi
Asr vakti
Vaktin mübarek olsun, ey kulluğunu bilen müjdeye koşan …

Vakit ikindi sararmakta gün zaman tüllenir çöker bir hüzün
Minarelerden davet gelince huzur bulurum Allah deyince
Gözler nemlidir yürek nazenin vakit ikindi vakti secdeyi